بررسی رابطه نشانگرهای التهابی و شدت بیماری عروق کرونر

سابقه و هدف: بیماری عروق کرونر یکی از علل عمده مرگ و میر و از کارافتادگی جوامع بشری است. بنابراین بررسی عواملی که در ایجاد این بیماری نقش دارد از راه کارهای مهم می باشد. امروزه توجه به نشانگرهای التهابی به عنوان یکی از راه کارهای شناسایی عوامل خطر مورد توجه قرار گرفته است. در این مطالعه نیز رابطه نشانگرهای التهابی با شدت درگیری عروق کرونر بررسی می شود.مواد و روش ها: مطالعه از نوع تحلیلی مقطعی (cross sectional-analytical) می باشد و 200 بیمار که جهت آنژیوگرافی، (84-1383) به مرکز قلب مازندران مراجعه کرده بودند به صورت تدریجی وارد مطالعه شدند. شدت درگیری عروق کرونر با استفاده از آنژیوگرافی بر اساس تعداد رگ درگیر و شدت تنگی، تعیین شد و بیماران بر اساس آن در دو گروه پر خطر و کم خطر قرار گرفتند. افراد پر خطر بیمارانی بودند که تعداد عروق کرونر گرفتار بیش از یک عدد و شدت تنگی عروق کرونر بیش از 50 درصد و افراد کم خطر تعداد عروق کرونر گرفتار یک رگ و شدت تنگی کمتر از 50 درصد بود. جهت بررسی نشانگرهای التهابی، نمونه خون وریدی بیماران برای بررسی مقدار wbc، esr و crp و بلاکت گرفته شد. داده ها با نرم افزار spss11 و آزمون کای دو تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: نتایج نشان داد که 157 نمونه (78.5 درصد) مذکر و 94 نفر (47 درصد) درگروه پرخطر و 106 نفر (53 درصد) در گروه کم خطر قرار گرفتند. رابطه معنا داری بین جنس، شغل، شاخص توده بدن، وضعیت تحصیلات، طول مدت بیماری قلبی، دیس لیپیدمی، سیگار کشیدن، شماره wbc، esr با شدت بیماری عروق کرونر (گروه پرخطر و کم خطر) وجود نداشت اما گروه پرخطر به طورمعنا داری بیشتر از گروه کم خطر، سابقه بستری به علت بیماری قلبی عروقی داشت (p=0.024) و میزان crp آنان نیز به طورمعنا داری بیشتر از گروه کم خطر بود (p=0.047). هم چنین رابطه معنی دار بین درگیری lad و سابقه دیابت مشاهده شد (p=0.002).استنتاج: در میان نشانگرهای التهابی فقط crp با شدت درگیری عروق کرونر ارتباط داشت. مطالعات بعدی جهت بررسی علت و معلولی و یا اقدامات مداخله ای جهت کنترل آن ضروری به نظر می رسد.